Warunki przyjęcia kandydata
Do świętości Bóg powołuje wszystkich wiernych, aby zgodnie z własną pozycją, tj. uwarunkowaniami zewnętrznymi i wewnętrznymi, mogli przyczyniać się do świętości Kościoła i jego wzrostu (KPK 210). Powołani mają prawo iść własną drogą duchową w łączności z Kościołem (KPK 214). Jedną z takich dróg potwierdzoną przez Kościół wskazał św. Franciszek ludziom żyjącym w świecie. Stąd do FZŚ nie mogą zostać przyjęte osoby związane ślubami z Instytutami Życia Konsekrowanego i czy innymi Stowarzyszeniami Życia Apostolskiego.
Natomiast mogą należeć osoby świeckie - kobiety i mężczyźni oraz duchowni diecezjalni: diakoni, kapłani i biskupi (KG 2,2).
KG w oparciu o prawo ogólne wymieniają następujące warunki:
- wyznanie wiary katolickiej,
- życie w łączności z Kościołem,
- dobra opinia moralna,
- okazywanie wyraźnych oznak powołania (KG 39,2).
Prawo kościelne podaje kogo nie można przyjmować:
- kto publicznie odstąpił od wiary katolickiej,
- kto zerwał wspólnotę kościelną,
- kto podlega ekskomunice (KPK 316,1).
Kandydat ma być wyznania katolickiego, a więc można przyjmować wszystkich katolików niezależnie od obrządku. W Polsce obok obrządku rzymskokatolickiego, są katolicy obrządku bizantyjsko-ukraińskokatolickiego, grekokatolickiego, ruteńskiego.
Konstytucje nie mówią o poziomie życia religijnego zgłaszającego się kandydata, jednak bez uprzedniego przygotowania nie powinni być przyjmowani ludzie obojętni religijnie, niewierzący czy nowo nawróceni. Kandydaci powinni mieć przynajmniej podstawową wiedzę religijną.
Prawo kościelne zabrania przyjmować tych, którzy publicznie odstąpili od Kościoła, wyparli się wiary bądź podlegają ekskomunice. Również tych, którzy żyją w związku małżeńskin niesakramentalnym.
Istnieje natomiast problem osób rozwiedzionych, który musi być rozwiązywany indywidualnie w odniesieniu do każdej osoby. (O. Chryzostom Fryc OFM w swoim opracowaniu Przyjęcie wystąpienie i wydalenie z FZŚ, Warszawa 1998, tak pisze: jeżeli są. to ludzie ustatkowani, którzy mimo swej tragedii życiowej, trwają na stanowisku życia w pojedynkę i nie chcą się wiązać z trzecią osobą w związek pozasakramentalny, to po rozważeniu sytuacji, o ile nie ma innych przeciwwskazań, przełożony powinien przyjąć takiego kandydata. Gdy jest to osoba chwiejna, wskazane jest przedłużenie formacji.) „
Świadectwo moralności o życiu religijnym, rodzinnym, o zaangażowaniu w sprawy Kościoła lokalnego kandydata wystawia jego proboszcz. Ocena wyraźnych oznak powołania może przyjmującemu nastręczać pewne trudności, bo ani prawo ogólne, ani prawo własne nie podają opisu oznak powołania. Można jednak wstępnie rozpoznać na podstawie rozmowy o motywach podjęcia decyzji wstąpienia, zainteresowaniu sprawami wiary, sposobach życia FZŚ, gotowości podejmowania zadań, zadowolenia z wyboru drogi. (Dobrze jest, gdy kandydat wypełni ankietę, której wzór podany jest w zakładce wzory pism- Ankieta)